عشق انقلا ب

 

15-9-2010����� �فوران

 

 

من عشـــق انقلاب به ســــر پروریده ام

مجـــنون صفت به کوه وبیابان دویده ام

 

دیدم هـزار رنج وغم اندر فـراق دوست

آن رابه میل خویــــش زجانان خریده ام

 

لیکن من آن نیم که بگردم زعزم خویش

باآن که ظلم وجـور رقیــبان کشــــیده ام

 

جز انقلاب چاره نبـــاشـــد برای خـــلق

این نکته را ز شخص سخندان شنـیده ام

 

در دفتــــــر محبــــت من با خط زریـن

ثبـت است وفا وعهد من آنراگــــزیده ام

 

فوران کنـد زرگ رگ من خون انقلاب

ماننــد آن قــــلم که سرش رابریـــــده ام

 

در سـر نپـرورم به جز از مهروراستـی

چـــون پـــردۀ فریب وریا را دریـــده ام

 

دارم زخاطــــرات زمان یک حـــکایتی

روزی اگـــر به کلــــبه جانان رسیده ام