ÇÔÚÇÑ |
عشق انقلا
ب 15-9-2010 فوران من
عشـــق
انقلاب به
ســــر
پروریده ام مجـــنون
صفت به کوه
وبیابان
دویده ام دیدم
هـزار رنج وغم
اندر فـراق
دوست آن
رابه میل
خویــــش
زجانان خریده
ام لیکن
من آن نیم که
بگردم زعزم
خویش باآن
که ظلم وجـور
رقیــبان کشــــیده
ام جز
انقلاب چاره
نبـــاشـــد
برای خـــلق این نکته
را ز شخص
سخندان
شنـیده ام در
دفتــــــر
محبــــت من
با خط زریـن ثبـت
است وفا وعهد
من
آنراگــــزیده
ام فوران
کنـد زرگ رگ
من خون انقلاب ماننــد
آن قــــلم که
سرش
رابریـــــده
ام در سـر
نپـرورم به جز
از مهروراستـی چـــون
پـــردۀ فریب
وریا را دریـــده
ام دارم
زخاطــــرات
زمان یک
حـــکایتی روزی
اگـــر به
کلــــبه
جانان رسیده
ام |